Minął około tydzień od mojego ostatniego posta , nie mogłam napisać ponieważ miałam pewne problemy z laptopem .Ale mam nadzieję że to się nie powtórzy ,ponieważ niedługo odbieram mój komputer z naprawy.Który będzie mógł być funkcją awaryjną .Tydzień minął mi w pozytywnym nastawieniu , dawno się tak dobrze w swoim ciele nie czułam .Nie czuje się gruba i brzydka po porostu czułam że akceptuję siebie .Może brzmię jak przewrażliwiona nastolatka lecz to uczucie sprawia ciągły uśmiech na mojej twarzy . Przez większość czasu miałam niską samoocenę , do przyjaciół z tego żartowałam po prostu ukrywałam twarz . Jeszcze niedawno prowadziłam diety oraz głodziłam się aby wyglądać jak modelki .Zaczęło się to tak że wieczorem przymierzałam obcisłą sukienkę ,popatrzyłam w lusterko i nie widziałam siebie lecz widziałam osobę która ledwo przypominała mnie . Następnego ranka wstałam , i postanowiłam zrobić sobie plan wydarzeń dietę oraz że będę co dzień robić około 2 godziny ćwiczeń .  .Jeśli zjadłam jedną głupią kostkę czekolady potrafiłam płakać przez nią , ważyłam się obsesyjnie moja wymarzona waga to była 42/41 kg przy wzroście 172 cm . Hoja historia potoczyła się tak że miałam czasem takie dni że potrafiłam nie jeść , kiedy to moi rodzice pracowali . Okłamywałam ich że jadłam a prawda była taka że zjadłam parę łyżek zupy a resztę wyrzuciłam ,a później ćwiczyłam całe dnie.
Gdyby nie postawa rodziców oraz to że bym nie zrozumiała że źle robię nadal bym prowadziła drakońskie diety .
Gdybym miała opowiedzieć moją całą historie mogło by mi to zając kilka godzin ,nie potrafię tej sytuacji przez którą przechodziłam nazwać 'anoreksją' ponieważ nie wylądowałam w szpitalu ani nic po prostu się opamiętałam w odpowiednim czasie.
I mam nadzieje że żadna z was nie będzie przez to przechodzić .Pamiętajcie wszystkie jesteśmy piękne, to że masz nadwagę nie czyni cię brzydszą .Wszyscy jesteśmy tacy sami .
Nie napisałam posta dla rozgłosu ,lecz jest on po to ponieważ poczułam że muszę się z kimś podzielić moją historią .
W niedzielę  postanowiłam z Weroniką spotkać się na górze Wrekin , powietrze były tam nie niesamowite aż ciągnęło mnie  na szczyt .